‘Ik sta er om bekend dat ik vaak zeg: “Ik weet het niet.” Daarmee bedoel ik: ik kom er nu niet uit, maar vertrouw er op dat de oplossing vanzelf naar me toe komt, zonder dat ik er moeite voor hoef te doen.’ Oprichter Erik Haezebrouck vertelt mij over de kunst van vertrouwen en volharding op zijn lange weg naar centrum Savita.

Op de laatste dag van mijn yogaweek op Savita krijg ik de kans om Erik te spreken. Buiten bij de vuurplaats met uitzicht op de vallei doet hij uit de doeken hoe hij dit bijzondere centrum kon realiseren.

De geboorte van een wens

Het verhaal achter Savita begint in 1978: zijn zoon Joeri wordt geboren en heeft ernstige gezondheidsklachten. Een lange gang langs klassieke en alternatieve specialisten biedt geen uitkomst. De wens ontstaat om zelf meer begrip te krijgen van de achtergrond van ziekten. Als Joeri twee is doekt Erik zijn café in Antwerpen op om natuurgeneeskunde te studeren in Amsterdam.

Tijdens een indrukwekkende stage ontdekt hij hoeveel invloed mensen zelf hebben op hun gezondheid, gewoon door voeding en vasten. Het zaadje voor zijn droom wordt geplant: ‘Dát wil ik later doen: mensen het geloof geven in hun eigen mogelijkheden om te genezen.’ Al in 1982 begint hij voorzichtig uit te kijken naar een geschikte plek voor een ‘natuurgeneeshuis’ met de naam Savita. Om vast ervaring en contacten op te doen, organiseert hij een ‘Dag van natuurlijke geneeswijzen’ en enkele beurzen.

Vervolgens begint hij Centrum De Roos in Amsterdam om cursussen te kunnen aanbieden. ‘Om een pand aan de Vondelstraat te kunnen huren had ik f 120.000-, nodig, drie keer de maandelijkse huur van f 40.000-,. Ik had geen rooie cent, dus het plan leek onmogelijk. De eigenaar, die eruit zag als een typische zakenman, was onder de indruk van mijn bevlogenheid en zei: we gaan het doen. Hij gaf mij een jaar de tijd om de benodigde huur bijeen te brengen door vast van start te gaan.’
Algauw loopt Centrum De Roos met 130 cursussen per week als een trein.

Omgaan met twijfel

Ondertussen is er van zijn ‘natuurgeneeshuis’ nog niks terecht gekomen. In de Savita nieuwsbrief van juni 2003 licht hij een tipje van de sluier op over omgaan met twijfel.

‘Voor het eerst twijfel ik aan de haalbaarheid van Savita. Moet ik de angst dat mijn diep gekoesterde droom niet gerealiseerd kan worden, wegstoppen? Nee, echte genezing vraagt om alle gevoelens een plek te geven. Bovendien zou de angst niet weg zijn maar zich uiten op een andere manier, zoals minder zin om aan het project te werken. Ik hoef mij er niet mee te vereenzelvigen. Er is een stuk in mij dat angstig en ongerust is en het vraagt om aandacht. Maar tezelfdertijd is er ook een ander stuk in mij.’

Vier jaar geleden vindt hij het pand in Sauerland, dat hij met hulp van twee financiers kan bemachtigen. Eindelijk is het gelukt! Hoe krijgt hij het voor elkaar om zulke grootschalige projecten van de grond te krijgen? ‘Ik combineer een idealistische inslag met een aardse aanpak: spiritualiteit is leuk, maar er moet elke maand wel een fiks bedrag aan vaste lasten op de plank komen, zowel bij De Roos als Centrum Savita. Vreemd genoeg is het tot nu toe altijd gelukt om financiële moeilijkheden het hoofd te bieden.’

Actief vertrouwen

‘Vertrouwen is daarbij heel belangrijk, dat heeft alles mogelijk gemaakt. Ik sta er om bekend dat ik vaak zeg: ‘Ik weet het niet.’ Daarmee bedoel ik: ik kom er nu niet uit. Ik negeer de prikkel die ik in eerste instantie krijg om te forceren. In plaats daarvan laat ik het los en vertrouw erop dat de oplossing vanzelf naar me toe komt, zonder dat ik er moeite voor hoef te doen. Ik noem dat alerte passiviteit: open staan voor ideeën tot je weet, ‘Daar is het, dat is de weg die ik moet gaan.’

Vertrouwen kan grenzen aan naïviteit door te zeggen, het zal wel lukken. Voor mij betekent vertrouwen dus wel: actie ondernemen, ook al weet je bijna nooit zeker dat het zal leiden tot het resultaat dat nodig is. Ik doe wat op dat moment nodig lijkt voor mijn doel. Dat is dus iets anders dan: ik heb volgende maand twee miljoen nodig en ik vertrouw erop dat er een vogeltje langskomt met briefjes van duizend.’

Zachte volharding

Waar haalt hij de drive en volharding vandaan om zijn droom te realiseren? ‘Het verhaal dat genezing in principe mogelijk is, heeft mij erg geraakt en vormt mijn centrale inspiratie. Daarmee geloof ik ook dat je je eigen leven kunt scheppen. Dat wilde ik aan mezelf bewijzen door het aan den lijve te ondervinden. Inmiddels zou ik ook het tegenovergestelde kunnen zeggen.

Ja, Centrum Savita is er gekomen en veel mensen hebben er baat bij. Toch richt het zich meer op spirituele ontwikkeling dan fysieke gezondheid. Ook de plek is anders dan ik me had voorgesteld. Qua ligging had ik het me niet veel mooier kunnen wensen. Toch voel ik mij vooral verbonden met kastelen, daar gaat mijn hart open. Of deze wijzigingen in mijn plan erg zijn, weet ik niet. Ik heb geleerd dat ik het proces niet een bepaalde kant op kan duwen. Ik kan het een schopje geven in de gewenste richting, maar het gaat toch zijn eigen weg. Dat maakt Savita een gezamenlijk proces, in plaats van mijn bezit. Naast volhardend ben ik ook beweeglijk.’

‘Als ik strijd ervaar,
zet ik mijn verstand op nul en mijn hart open.
De strijd lost dan vanzelf op.’

(Erik Haezebrouck, Savita nieuwsbrief)

Noot

Wil je zelf de bijzondere sfeer proeven? Op Savita kun je altijd terecht voor vakantie en cursussen, als gast of (half) vrijwilliger.

Blog ‘Naar de Aarde’ volgen

Voor mijn blog ‘Naar de Aarde’ interview ik duurzame pioniers: wat beweegt hen om hun groene droom waar te maken en hoe krijgen ze dat voor elkaar? Via de knop ‘Follow blog by email’ (rechtsboven in) kun je hun inspirerende verhalen volgen!

Boek Naar de Aarde

Meer inspiratie en tips vind je in mijn boek Naar de Aarde. Hoe word ik een groene pionier?