Waarin ik ontdek dat ik de levens van anderen met argusogen bekijk. Vergelijk. En twijfel: doe ik het eigenlijk wel goed? Deze omzwervingen brengen mij gelukkig weer bij mijn eigen midden.

De laatste maanden had ik een opeenvolging van betaalde klussen. Tot mijn eigen verrassing vond ik dat heerlijk, ook al kwam er van mijn columndroom even niks terecht. Lang leve routine en houvast. Niet hoeven nadenken over het Leven en hoe daar vorm aan te geven. Nu ik weer meer ruimte heb, viert de twijfel hoogtij. Ik merk dat ik mijn leven vaak met dat van anderen vergelijk. En me dan afvraag: ‘Zou ik niet ook moeten…?’

Vergelijken is vergif voor de ziel, hoorde ik ooit iemand zeggen. Dat noteerde ik direct. Maar juist als ik nieuwe wegen insla, lijkt de zuigkracht van andere paden en oude verhalen zo sterk. Vooral als ik een leuke jonge vrouw tegenkom die ik bewonder. Ze heeft soortgelijke interesses, maar lijkt zoveel geslaagder dan ik…

Voor de krant schrijven

Begin deze maand interviewde ik Kirsten Dorrestijn voor HetkanWEL over haar nieuwe boek. Een collega die ook over natuur schrijft en twee jaar geleden míj een interview afnam. Superleuk natuurlijk. Maar door me te verdiepen in haar werk als natuurjournalist, slaat de twijfel toe. In haar boek schrijft ze terloops over de leuke vaste opdrachtgevers die ze gaandeweg heeft weten te bemachtigen. Van bladen als Rootz, Fietsen en Vogels. Tot de kranten Trouw, VK en NRC én natuurorganisatie IVN.

Waaah, doe ik iets verkeerd?, vraag ik me al snel af. Schiet ik tekort in daadkracht? Netwerk? Geluk? Leven? Kirsten is trouwens de bescheidenheid zelf en deelt open over haar eigen twijfels op haar freelance pad. Of ze bijvoorbeeld wel een echte ‘journalist’ is. En of haar werk goed genoeg zou zijn voor de krant. Niettemin kom ik in een zorgelijke gedachtestroom terecht. Over mijn waarde als freelancer en gelijk ook maar als mens.  

Naar de natuur verhuizen

Op het gebied van wonen ervaar ik iets soortgelijks. Zodra ik hoor dat iemand van de Randstad naar de Achterhoek is verhuisd (of erger: naar Frankrijk) – start een bekende riedel. Zeker in het lente- en zomerseizoen. “Wat doe ik nog in Amsterdam?!” En ja, vaak zijn Facebook en Instagram de boosdoeners van zo’n innerlijke spiraal naar beneden. Of liever gezegd: de supersnelle triggers.

Want dat zijn het uiteindelijk slechts – vingerwijzigingen naar een oeroude overtuiging. “Ik doe het niet goed. En daarom hoor ik er niet bij.” Uitmondend in de uitroep: wat doe ik hier eigenlijk? Door de jaren heen heb ik een manier ontwikkeld om met deze oude bekende om te gaan. Deze enige echte Laura methode noem ik HEOW (ok, bekt nog niet heel lekker ;-)).

• Ik Herken haar (“Ah, ben jij het weer!”);
• Ik Erken haar (“Wat naar dat je je zo voelt en moedig dat je er toch bent!”);
• Ik Omarm haar (“Ik hou je vast en ben er voor je”);
• Wat is hier eigenlijk de Waarheid? (“Ik ben goed zoals ik ben. Ik volg mijn eigen weg!”)
• En als toetje: wat heb je Nodig? (“Ik vertrouw op het Universum, ik vertrouw op mijn pad”)

Her-inneren

Tot slot stel ik mezelf de vraag: Wat Wil Ik Echt? En ik herinner het me weer. Oja, ik wilde mijn wens volgen om pionierscolumns te schrijven. Omdat ik daarvan ga stralen. Omdat ik genoeg financiële ruimte heb om dat uit te proberen. En wat dat wonen betreft had ik ook een plan. Ik wilde dit jaar vanuit mijn Amsterdamse nestje volop trainingen volgen en de natuur intrekken. Met het doel eerst een veilige basis te creëren in mezelf. And the rest will follow.

Wees het middelpunt van je eigen leven, zei iemand ooit en ik noteerde het direct. Waarom is je eigen koers varen en vertrouwen in jezelf toch zo’n levenskunst? Gelukkig schrijf ik erover!

Hoe ga jij om met twijfel?

Agenda

1 juli – Boekbeleving Naar de Aarde – Transitie Café Castricum – Castricum – 20:00 – vrije toegang, donatie welkom. Meer informatie

15 juli – Boekbeleving Hoe word ik een groene pionier? – Triskal Festival – Hof van Moeder Aarde – Neede. Dagkaarten voor 10 euro.

‘Naar de Aarde’ over vergelijken…

In Naar de Aarde zegt wormenhotelbouwer Rowin Snijder:

“Achter ieder meesterwerk zitten heel veel kladjes. Het probleem is dat we alleen worden dood gegooid met de meesterwerken, waardoor het lijkt alsof iedereen het zoveel beter kan dan jij. Dat is ook een nadeel van social media, we worden overspoeld met successen en geluk, terwijl je net in een periode kan zitten dat je het even niet weet. Daar moet je een beetje door heen prikken: iedereen is bezig met kladjes.”

Groene kadotip: Het boek Naar de Aarde is overal te bestellen

Tekst in opdracht

Bij Tekst in Opdracht vind je mijn interview ‘Natuurjournalist Kirsten Dorrestijn gaat op safari in Nederland’. Over de rijkdom aan wilde dieren om ons heen.

Blog

Via de knop ‘Follow blog by email’ (rechtsboven in dit scherm) blijf je op de hoogte van nieuwe blogs.