Mevrouw Onkruid leefde voorheen een bestaan als grafisch ontwerper op vierhoog achter in Amsterdam. Nu bewoont ze met haar vriend een dijkhuisje met zelfgebouwde schuur en permacultuur tuin aan het water. Haar inkomen verdient ze als kruidenvrouw, wildplukgids en yogadocent – ‘precies genoeg’ zegt ze tevreden.

Alleen al deze locatie in Ilpendam maakt dat ik mij graag begeef naar haar zondagse wildpluk workshop. Ik beland in een sprookjesachtige tuin in een Oudhollands dorpje waar de kerk luidt, de haan kraait en de horzel zoemt. Landelijke geluiden die de stilte kracht bij zetten.

Groene paaseitjes

Even een intermezzo. Wildplukken maakt mij heel gelukkig. Mijn kennismaking met eetbaar schoon dat gewoon om ons heen groeit begon met daslook en brandnetel. Deze ‘wilde groenten’ leerde ik waarderen op een reinigingsweekend bij Claire Piters in Limburg – bij thuiskomst bleek mijn eigen tuin er vol mee te staan! Een bezoek aan een natuurmarkt op het Krugerplein opende mijn ogen voor alle hazelaars die de stad rijk blijkt. En mijn Marokkaanse buurjongetje wees mij op de eetbare kastanjes die op de Ringdijk om de hoek gewoon uit de bomen vallen.

Voor mij voelt ‘wildplukken’ als schatzoeken. In de herfst scharrel ik onder de tamme kastanjes, ogen open voor de amberkleurige diamanten die zich verschuilen tussen gras en stekels. In de lente pluk ik jonge daslookblaadjes voor een snelle wok die smaakt als spinazie met knoflookaroma, door de natuur zelf zo bedacht. Het vergaren van dit gezonde, lokale en gratis voedsel in de natuur geeft mij een zelfredzaam gevoel. Het activeert de oervrouw in mij, en tegelijkertijd het speelse meisje dat dol is op ‘paaseitjes zoeken’.

Brandnetelbonbon

Ik kijk er dus naar uit mijn kruidenkennis uit te breiden met deze workshop Koken met onkruid die belooft ‘twintig eetbare planten, bessen en/of bloemen te leren kennen en proeven’. Die wens gaat in vervulling. Mevrouw Onkruid neemt ons mee op ontdekkingsreis en begint met haar onkruid top drie: brandnetel, paardenbloem en zevenblad. Ze leert ons een belangrijke wildplukregel: vóór de bloei gebruik je het blad, erna de bloem. En ze legt uit hoe je in het voorjaar berkensap tapt voor een gratis reinigingskuur.

Voor een wilde salade plukken we paardensla, vogelmuur, madeliefjes en (zelf geteelde) viooltjes. In de pesto gaan onder andere munt, zevenblad en kleefkruid. En dan het hoogtepunt van vandaag: de brandnetelbonbon. Dit superkruid zit boordevol mineralen en anti-oxidanten, die rauw het best tot hun recht komen. Maar hoe neem je die tot je zonder masochistische neigingen? Mevrouw Onkruid weet raad en vouwt een veilig bonbonnetje van een brandnetelblaadje in paardensla. ‘Super voedzaam en makkelijker dan het verorberen van stapels groenten’, verklaart zij. Dat klopt. Na onze wildpluklunch met elegante porties ben ik voor de rest van de dag voldaan.

Het komt goed

Terug naar mijn nevenwens om deze workshop te doen: inspecteren hoe dat er nou uitziet, zo’n omschakeling van een stads- naar een natuurbestaan. Ik zou hier best kunnen wonen, op deze  plek waar een colonne jonge eendjes achter onze stoel langs zwemt, de ooievaar overvliegt en de haan op gezette tijden kraait. Waar de dorpskerk volstroomt met oude heren in pak en dames in hun netste zomeroutfit, een geruststellend beeld.

Dan wacht mij nog een verrassing. Ik raak in gesprek met medeplukker Nina Janssen, schoenen- en tassenmaker uit Den Bosch. ‘Wat een moedige stap heb je gemaakt’, reageert zij op mijn zoektocht naar een nieuw bestaan, die mij vandaag bij deze workshop heeft gebracht. En: ‘Als je dat verlangen naar een andere richting zo sterk voelt, kan ik je zeggen dat het goed komt.’ Ik geef haar een spontane knuffel, waarna zij deelt hoe zij op haar 27^e uit een vaste baan stapte om te kijken of ze haar eigen geld kon verdienen als ontwerper. En hoe dat dertig jaar lang is gelukt.

Openstaan voor het onbekende

‘Ik heb gemerkt dat de telefoon op het juiste moment gaat. Juist als je een baantje achter de kassa bij de AH begint te overwegen, belt er iemand die precies jou nodig heeft voor een klus.’ En ze verzekert mij: ‘Ik ben geen echte netwerker, ik ben ook helemaal niet zakelijk. Je hoeft geen dansje te doen dat niet bij jou past.’ En tot slot: ‘Je kunt niet voorspellen wat je precies gaat doen. De kunst is om je ogen open te houden en kansen te grijpen die langskomen.’

Met een rijkdom aan kennis en inspiratie begeef ik mij richting uitgang. Op de valreep vertelt Maaike alias Mevrouw Onkruid dat ze morgen naar Zeeland vertrekt voor een paar dagen wilde wieren plukken met het Wildplukkers Gilde. Mijn mond zakt open. Ik ben dol op zeewier! En een Wildplukkers Gilde?! Bij het horen over deze onverwachte beroepsgroep denk ik vanuit het niets: ‘dat wil ik ook!’

Inderdaad, ik kan niet voorspellen waar ik terecht kom. Maar ontmoetingen als vandaag sterken mij om dit met vertrouwen tegemoet te zien.

Filmpje over Mevrouw Onkruid