Niet alleen de ronde vormen van de yurt trokken mij naar de Achterhoek. Eerlijk gezegd had ik vooral veel zin om mij te koesteren rond een houtkachel! Een ode aan een oerervaring.

Op een ochtend in de yurt op Hof van Moeder Aarde wil het hout maar geen vlam vatten. Jan ligt al uren op zijn knieën voor de houtkachel. Blazend, porrend, stokend…tot we zowat de yurt uitroken en zelfs het brandalarm afgaat. Om mijn steun te betuigen kom ik erbij zitten, een zorgelijke blik op ons vuurkind dat vandaag zoveel aandacht vraagt. Ik zucht mee, geef hier en daar een welgemeende tip. Tot hij me vriendelijk vraagt het veld te ruimen. “Als jij me op mijn vingers kijkt, voel ik me mislukt.” Dat snap ik als geen ander…

« Flashback, december 2019 »

Met mijn allereerste verblijf op gmeenschap Hof van Moeder Aarde zo’n twee jaar geleden, komt vuur terug in mijn leven. “We kunnen je een eenvoudige slaapplek aanbieden, maar wél met een heel fijn houtkacheltje”. Zo beantwoordt Marcel van deze gemeenschap mijn vraag, of ik voorafgaand aan een gemeenschappelijke klusdag kan blijven slapen. Zijn gastvrije reactie verheugt mij, al zegt zijn aanprijzing van het houtkacheltje me eigenlijk niks.

***

“Wil je dat nog een keer herhalen?”, vraag ik benauwd. Marcel heeft me zojuist voorgedaan hoe ik een vuurtje opbouw, zodat ik eigenhandig mijn logeerplek kan verwarmen. Geen overbodige luxe, op deze kille decemberavond is het ijskoud in de blokhut. Hij heeft me verteld hoe je stap voor stap een stellage maakt van aanmaakblokjes en -houtjes. Het komt bij mij binnen als een ingewikkelde wiskundesom, ik maak nog net geen aantekeningen.

Als het niet lukt mag ik hem altijd roepen, zegt hij vriendelijk. Dat klinkt geruststellend natuurlijk, maar ik geloof dat ik nog liever bevries. Wat een afgang, als ik moet bekennen dat ik deze oervaardigheid niet beheers. Ik voel me opeens een stadse onbenul, wat ben ik nou eigenlijk voor mens? Met een sterk ontwikkelde hersenpan, maar geen idee hoe ik mezelf eigenhandig kan verwarmen.  

In het nu

Al gauw ben ik dol op mijn houtkachel. Zodra ik in de blokhut arriveer, val ik op mijn knieën voor de kachel, jas nog aan. Binnen 1 seconde is de lange reis vanuit Amsterdam vol overstappen en vertragingen dan vergeten. Vuur brengt mij per direct in het nu!

Er is nog steeds een zekere spanning of ik het vuur aan de praat krijg. Aan de andere kant blijkt er niks mooiers dan een vuurtje dat goed begint te fikken. De schoorsteen trekt, een houtblok knettert, het vuur leeft. Op de lange winteravonden in de stille en donkere Achterhoek, voel ik me niet alleen. Mijn maaltijden eet ik bij voorkeur op een meditatiekussentje voor de kachel, het vuur als gezelschap.

Woede en creatiekracht

Misschien voelt mijn ontdekking van vuur ook zo goed, omdat het in onze genen zit? Socioloog Joop Goudsblom die het boek ‘Vuur en beschaving’ schreef, droeg uit respect altijd een doosje lucifers bij zich. Dankzij de beheersing van vuur maakte de mens een enorme ontwikkeling door. Inmiddels raakt vuur steeds meer uit het zicht in onze samenleving. Zodat ik er op mijn 43^ste pas echt mee in aanraking kom!

Volgens taoïsten, astrologen en macrobioten bestaan wij uit vier (of vijf) elementen. Aarde, lucht, water en vuur. Waar is het vuur in ons leven gebleven? Teruggetrokken in onze centraal verwarmde paleisjes met elektromagnetische kookblokken, lijkt het uit ons leven verbannen. En wat gebeurt er als je vuur uit de mens haalt? Als water- en luchtvrouw had ik er helemaal niets mee. Tot ik merkte dat ik met al mijn voelende en denkende kwaliteiten, weinig van de grond kreeg. Waar was mijn passie, mijn woede en creatiekracht? “Om potten te bakken, heb je vuur nodig”, geeft Erica Nap mij terug tijdens de training stembevrijding.

A little respect

Vuur is hartstikke eerlijk. Wil ik het nét wat sneller laten oplaaien, stort door mijn gestook het hele bouwwerkje in elkaar. Weg vuur. Vuur vraagt dus om geduld.

Op een avond zitten we in de yurt weer geknield bij ons kwijnende vuurkind. Niks lijkt te helpen om het gloeiende hout tot vlam te bewegen. Dan stelt Jan voor om voor het vuur te zingen. Als vanzelf improviseren we een duet met de nodige oerklanken. En geloof het of niet, swooosh, het vuur komt gelijk terug! Vuur vraagt om geduld, aandacht, voeding én liefde!

Hoe voed jij het vuur in jezelf?

Boek Naar de Aarde

Citaat uit Naar de Aarde:

“Vrijwilligers op Roggebotstaete hakken hout, planten een boom, stoken een vuurtje… De werkzaamheden hebben tegelijk een groot sociaal karakter. We gaan er vanuit dat niet alleen het landschap verbetert maar ook het leven van de mensen zelf, door veel in de buitenlucht te zijn en “met elkaar fikkie te stoken”. Met Roggebotstaete wil ik ruimte geven aan een levensstijl die ik in Nederland mis: buiten leven en samen optrekken in de natuur.”
Lennard Duijvestijn

Groene kadotip: Het boek Naar de Aarde is overal te bestellen

Agenda Naar de Aarde

9 maart – Workshop ‘Volg je hart, word een groene pionier!’ – Afvalpaleis / De Jungle – Amsterdam. 19.00 – 21.00. Gratis, donatie is welkom.

Tekst in Essentie

Meer weten over het belang van contact met oerelementen voor onze gezondheid? Bij Tekst in Opdracht vind je mijn interview met voormalig huisarts Birgit Spoorenberg: ‘Bosbaden werkt echt’!

Blog Naar de Aarde

Via de knop ‘Follow blog by email’ (rechtsboven in dit scherm) blijf je op de hoogte van nieuwe blogs.