‘Laat je dromen nooit varen vanwege een gebrek aan kennis’. Arthur de Smidt vertelt ons vandaag over de geheimen van groene co-creatie. Waarna onze groep een onbekende uitdaging wacht.

Het idee voor Arthurs bedrijf Groene Co-Creaties ontstond op Burning Man, hét festival waar deelnemers hun talenten vrijuit met elkaar delen. Zijn wens om een groenere wereld te creëren bleek moeilijk te realiseren in de woestijn van Nevada. Maar terug in Nederland maakte hij werk van zijn droom.

Hij stelde hij zich tot doel om een zonnebloemdoolhof in Amsterdam te creëren. Tot zijn verbazing gaf de gemeente hem een voetbalveld ter beschikking en Arthur schrok zich dood. Want wat wist hij over het groeien van een zonnebloem? Of over het aanleggen van een tuin op grote schaal? Niets.

Lokaas

Samen met het Groene Leven Lab en vrijwilligers ging hij aan de slag. Hij nam hordes zoals extreme droogte en een logistiek onhandige ligging. Drie maanden later liep hij door een veld van menshoge zonnebloemen in de vorm van de flower of life. De belangrijkste les: begin gewoon en de kennis volgt vanzelf.

We voelen onze uitdaging al aankomen. De komende twee uur gaan we een zonnebloemdoolhof ontwerpen én creëren! In de geest van guerilla gardening kiezen we voor een veld dat braak ligt te zijn tot het volgend jaar in een bouwput verandert. Zonde? Met ons tijdelijke kunstwerk hopen we niet alleen bijen naar onze tuin te lokken maar ook kantoorlieden uit de omringende torens – beide hebben vanuit de lucht perfect zicht op ons zonnebloemparadijs.

Trash-dating

De groep deelt zich op in ontwerpers, spitters, zaaiers en opruimers.  Opgelucht meld ik me voor deze laatste ploeg die het terrein ontdoet van zwerfafval – dat kan ik! In tweetallen gewapend met vuilniszak en handschoenen gaan we aan de slag. Arthur noemt dit ‘trash-dating’, elkaar leren kennen tijdens het afvalrapen. En het werkt.

Vanmiddag ontdek ik de vreugde en verbinding van samen aanpakken. Terwijl ik een groot stuk plastic uit de grond trek, houden twee anderen de vuilniszak voor me open. Een derde komt langs met een glaasje water. En al gauw gebeurt eigenlijk alles in teamverband. Mensen met schone handen doen zonnebrand op het gezicht van de spitters. We halen raketijsjes voor elkaar uit hun folie.

Seeds of love

De spitters scheppen keurige vierkantjes aarde uit de grond, terwijl een partner ze ondersteboven teruglegt. Zo groeit het gras minder snel terug en krijgen de zonnebloem zaailingen een welkome voorsprong. Door zo met de elementen bezig te zijn, ontstaat een spontane soundtrack in ons hoofd.

Iemand zingt ‘Upside down’ van Diana Ross. En terwijl ik me over een vers bed buig met een handvol zaad, komt ‘Sowing the seeds of love’ van Tears for Fears in mij op. Heel erg jaren tachtig en behoorlijk irritant, wel heel toepasselijk. Ik denk aan Sameena die mij bij les 1 vertelde hoe zij intenties meegeeft aan haar zaadjes. En zo stop ik tegelijk met het zaaien van Teddy Bear zonnebloemen mijn diepste wensen in de grond.

Handwerk

Ook wij komen hindernissen tegen. De grond blijkt harder en de aprilzon heter dan gedacht, en blote voeten zijn vandaag niet handig. Maar ‘het hoeft niet perfect want we werken met de natuur’, zegt Aveen en ‘we doen het met wat we hebben’, zegt Arthur. We korten het ontwerp wat in en om 17.00 happen we voldaan in een verrukkelijke wrap. Ik merk hoe ontspannen ik me voel na een middagje fysieke arbeid te midden van zon, wind en aarde.

En ik denk terug aan een uitspraak van Bas Bruggeman die deep ecology retraites organiseert. ‘Onze handen zijn voor meer gemaakt dan tikken en swipen.’ Naar aanleiding van mijn schrijfplannen adviseerde hij mij om een praktische natuurcursus te doen. Mede dankzij hem volg ik nu deze workshops. En rijd ik vandaag door de stadse drukte naar huis in een ongewoon relaxed tempo. Groen en co-creatie zijn volgens mij een gouden combinatie.

Copyright foto’s: Green Living Lab