Monique Falk stapte uit het commerciële bedrijfsleven en maakte zich los van de verwachtingen van anderen. In de natuur ontdekte ze wat ze echt wil: eetbare natuur aanplanten, van schoolplein tot festival. ‘Ik leer om te volgen wat op mijn pad komt.’

Monique reageert niet alleen enthousiast op mijn interview verzoek, ze stelt ook een bijzondere plek voor om af te spreken: een off the grid recreatiebosje in Dalfsen. ‘Dat is de plek waar mijn eigen groene avontuur een enorme boost heeft gekregen. Het zelfvoorzienend leven bracht mij meer in contact met de aarde.’ Tot mijn eigen verbazing vraag of ik er een nachtje kan blijven slapen. Dat blijkt zomaar te kunnen, collega Bouwie heeft nog wel een kamertje over. (zie mijn eerdere blog Het Levende Dorp: leven in een sprookjesbos)

Potluck en appelsap

Het uitspreken van mijn wens sluit mooi aan bij het thema van ons gesprek: durven voelen en volgen wat je wilt. En zo beland ik op een zonnige dag in september pardoes in een gemeenschap waar mensen elkaar omarmen en in no-time een geïmproviseerde potluck lunch op tafel verschijnt. Flessen sap van gisteren geoogste appels gaan grif van de hand. ‘Delen in de rijkdom!’, observeert Monique.

Na de lunch doorkruisen we een weiland en strijken neer op de oever van de Vecht voor ons gesprek. Ik ben benieuwd hoe deze plek de aanzet heeft gegeven tot haar groene avonturen. En wat haar nog meer heeft geholpen om een nieuwe, eigen koers te gaan varen.

Keerpunt

Voor ze kennis maakte met de groene oase in Dalfsen, werkte Monique jarenlang in de marketing en communicatie. ‘Op een gegeven moment voelde ik dat het werken in de commerciële sector mij geen echte voldoening gaf. Ik ervaarde stress in het werk en zat tegen overspannenheid aan. Na de geboorte van mijn kinderen kampte ik bovendien met gezondheidsklachten en een gebrek aan energie. Ondertussen vertelde ik mezelf: “Ik verdien goed en ik kan dit goed, ik mag niet klagen.”

Zo heb ik mezelf lang voor de gek gehouden. Vaak kon ik om 14:00 uur mijn ogen al niet meer open houden. Ik was de zin van het leven niet kwijt, maar de sprankeling was eraf. Door zo diep te zitten, kon ik niet anders dan uit mijn modus van overleven stappen. Het echte keerpunt was de breuk met de vader van mijn kinderen ruim vier jaar geleden. Toen zag ik in: nu mag ik goed voor mezelf gaan zorgen.

Het begin van een avontuur

Vijf jaar geleden heb ik een opleiding tot lifecoach afgerond, aangevuld met een opleiding tot wandel- en natuurcoach. Ik hoorde over de Meewerkplaats van project Het Levende Dorp, een ecodorpje waar je als vrijwilliger kon helpen bij het creëren van een eetbaar landschap. Zo leerde ik Bouwie Greenman kennen die als “oerboer” voedselbossen aanlegt. Ook met Linda Timmermans klikte het goed, zij weet alles van wilde kruiden en eetbare planten.

Op een dag was ik bezig in het voedselbosje bij Bouwies huisje en voelde aan alles: ik wil hier gewoon iets mee! Ik wilde mijn werk maken van eetbaar groen aanleggen en educatieve projecten organiseren. Ik voelde ook dat ik dit werk al doende wilde leren, zonder eerst een hele opleiding te hoeven doen.

Op het Living Village Festival in 2017 raakten Linda en ik betrokken bij Bouwies project om daar een voedselbos te realiseren. Een vriend kwam vervolgens op het idee om het aanleggen van voedselbossen aan te bieden op meer festivals. Op ’t Landje in Borculo waar allerlei activiteiten plaatsvinden, reageerden ze enthousiast. Doordat Linda, Bouwie en ik daar aan de slag gingen, volgden er als vanzelf meer aanvragen.

Go with the flow

Voor mij is de clou om te voelen: ik wil hier mijn werk maken, zonder te weten hoe het dan gestalte moet krijgen. Deze ervaring heeft mij geleerd om te vertrouwen en te volgen wat op mijn pad komt: meegaan met de stroom. Ik verwonder me over wat er gebeurt, zonder me aan iets vast te klampen. Want als je wilt vasthouden aan iets moois, raak je verkrampt. Dat vraagt ook om het loslaten van dingen die niet meer stromen, in plaats van erin blijven hangen.

Daarom probeer ik om stap voor stap te blijven voelen: wat is in het moment belangrijk? Klopt dit echt voor mij? Mijn kinderen zijn mijn grote leermeesters op dat gebied. Zij hebben de gewoonte om mij te onderbreken wanneer een activiteit niet meer loopt. Processen in de natuur laten ook zo mooi zien dat alles z’n tijd nodig heeft en ook mag hebben, terwijl ik vaak denk dat iets sneller of beter moet. Plantjes groeien ook niet door er aan te trekken.

Raalte plukt!

Na het aanleggen van een aantal voedselbossen in workshopvorm, raakten Linda en ik geïnspireerd door een verkiezing in mijn woonplaats Raalte. In het kader van Raalte Gezond konden inwoners projecten indienen. We werkten een plan uit voor een plukroute die stukjes eetbaar landschap verbindt. Dit heeft veel in beweging gezet. Ook al wonnen we geen prijs omdat we ondernemers zijn, het heeft ons wel om de tafel gebracht met de gemeente en de provincie Overijssel. Inmiddels hebben we onze eerste subsidies binnen en kunnen we dit voorjaar van start met Raalte Plukt!

“De Aarde” klinkt zo groots. Ik wil gewoon in mijn eigen buurt zorgen voor een gezonde en eetbare omgeving. En bijdragen aan bewustwording door te laten zien dat je in de natuur zoveel gratis en lokaal voedsel kunt vinden. Ik hoef de wereld niet te veranderen of in discussie te gaan met mensen die er niets mee hebben. Ik wil voorleven wat goed voelt en mensen daarmee inspireren.’

Meer weten

Kijk op de website van Monique en haar collega’s: eetbaargroen.nu

In de media

Dit verhaal van Monique verscheen ook op hetkanWEL.

boek ‘Naar de Aarde’

Monique nog veel meer te vertellen! Haar volledige verhaal vind je in mijn boek Naar de Aarde. Hoe word ik een groene pionier?