Waarin Laura een caravan betrekt en weer uitzwaait. Twijfelt aan haar nieuw verworven werkzaamheden als freelancer. En berust in het niet-weten.

De eerste helft van 2021 breng ik door in een caravan. Een schattig koekblikje dat ik te leen krijg van twee tantes. Ik huur er een seizoensplek voor op Hof van Moeder Aarde in de Achterhoek. Zo wil ik mijn hang naar een natuurlijk leven en gemeenschapszin alvast gestalte geven – in deeltijd. Vanuit de verwachting dat uit mijn ontmoetingen met de vrije geesten daar wel een volgende plek of stap rolt. Dat laatste gebeurt niet. Zodat ik mij ernstig afvraag: wat nu?

Waar is het heilige vuur

Tijdens mijn tussenlandingen in Amsterdam geniet ik van een goede wifi-verbinding en het comfort van een stenen huis. Meestal komt er dan juist een freelance opdracht binnen, net genoeg om me van de straat te houden. Dat stemt mij altijd dankbaar en verwonderd! Nu de eerste glans van ‘zélf mijn werk verwerven!’ afneemt, wordt mijn blik wel kritischer. Soms moet ik bekennen dat ik een opdracht vooral aanneem om mijn huur te betalen. Getting by. En wilde ik daar juist niet vanaf?

‘Hoe gaat het met je boek?’, vragen veel mensen. Nu alle pers is benaderd en de activiteiten rond mijn boek ‘sinds corona’ zijn opgedroogd, is het stil rond Naar de Aarde. Mijn animo om er weer vol vuur mee aan de slag te gaan, ontbreekt vooralsnog. Dus ja, wat nu?

“Je bevindt je in een niemandsland”, stelt een hardloopmaatje vast. Op een verjaardag heeft ze zojuist bovenstaand relaas aan mij ontlokt. “No man’s land”, proeven we. Niemandsland. Het woord alleen al licht mijn stemming wat op. Het resoneert! “Dat is geen comfortabele plek om te zijn”, erkent ze. “Toch wens ik iedereen toe om een paar keer in het leven in zo’n niemandsland verzeild te raken.”

Niet-weten

Met deze wijze woorden en een geleend boek onder mijn arm (zie noot), verlaat ik aanmerkelijk opgekikkerd de verjaardag. De weerstand zingt heus nog wel haar deuntje (bweeeh, saai, uitzichtloos?!). Toch lukt het nu en dan ook om rust te vinden in het onbestemde niet-weten, zonder een vastomlijnde woonplek of werkproject in het vooruitzicht. Want hoe zat het ook al weer? Juist het niet-weten biedt zoveel open ruimte voor creatie. Zo’n braakliggend stukje niks is super vruchtbaar! Het geeft tijd om zaadjes rustig te laten rijpen en ontkiemen. Ook al vóélt het of je op een dood punt bent aangekomen, ‘terug bij af’ zelfs.

Geel Zaad

Nu is er volgens de Maya Tzolkin kalender op 26 juli een nieuw jaar begonnen, met de energie van ‘Geel Zaad’. Een jaar bij uitstek om nieuwe zaadjes te planten, te laten ontkiemen en te oogsten. Dat vraagt wel: geduld! En vertrouwen. “Hoe de kiemen van de zaden eruit zien, dat weten we nu nog niet. We kunnen alleen geduldig wachten en met belangstelling aanschouwen wat er uit de aarde omhoog schiet.” (Nicole Zonderhuis, 13 Manen Agenda)

Dit jaar start ik mijn vakantie op 25 juli, de zogenaamde Dag buiten de Tijd in de Maya kalender. Samen met mijn vriend Jan Vermeulen ga ik op expeditie om een natuurlijke manier van leven te onderzoeken. Per mail planten we zaadjes bij diverse eco communities waar we op bezoek willen. Alleen krijgen we weinig respons op onze enthousiaste voorstellen om kennis te maken en mee te helpen. Huh? Ook mijn zorgvuldig geplande vakantie voelt nu als een Niemandsland.

Op expeditie naar Niemandsland

We stellen ons open voor een meer organische reis met onbekende uitkomst, ook wel avontuur genoemd. Is dat misschien de charme van Niemandsland? Al snel voelen we ons dankbaar voor deze wending van ons oorspronkelijk nogal hectische plan. Deze reis naar buiten blijkt voor een belangrijk deel een innerlijke onderzoekstocht te worden. Met aandacht voor de zaadjes die willen rijpen ín ons.

Wanneer ik niet goed oplet, doet dat aanvankelijk wat teleurstellend aan. Alsof ik naar huis keer met lege handen. De bril waarmee ik kijk, bepaalt echter of ik de oogst des levens wel of niet opmerk. Juist die van de meer subtiele, ondergrondse ontwikkelingen.

Daarom deel ik in de komende serie blogs mijn ontdekkingen van deze expeditie. Met een reflectie op onze kennismaking en ontmoetingen bij de ecogemeenschappen. En net zo goed de obstakels en bevrijdingen die ik onderweg in mijzelf tegenkom.

Zo heb ik gelijk weer een doel!

Bevind jij je wel eens in een niemandsland? Hoe ga je daar dan mee om? Ik hoor het graag in je reactie op deze blog, laten we samen een reisgids voor Niemandsland maken!

–Met dank aan Myrna en aan Jan voor de inspiratie –

Boekentips

• Top Five Regrets of the Dying. A Life Transformed by the Dearly Departing. Bronnie Ware.

Welkome inspiratie van een schrijfster die het Niemandsland bewust opzoekt. “The international bestselling memoir is a courageous, life-changing book that will leave you feeling more courageous, compassionate and inspired to live how your heart is truly calling you to.”

• 13 Manen Agenda. 3 Zaad Jaar: 26 juli 2021 – 24 juli 2022. Nicole E. Zonderhuis (uitverkocht) https://mayatzolkin.com/agenda-3-zaad-jaar-2021-2022/

Boek Naar de Aarde citaat

“Ik kan iedereen aanraden om een stapje terug te doen en te kijken: waar word ik nou echt blij van. Je kunt daar simpelweg ruimte voor maken, door te zeggen: ‘Fuck it, ik ga dit of dat nu even niet doen, ik weet het even niet’, aldus Rowin Snijder in Naar de Aarde.

Een passend cadeau voor iemand die zich in zo’n vruchtbaar Niemandsland bevindt! Het boek Naar de Aarde is overal te bestellen. 

Agenda Naar de Aarde

23 oktober ‘Vrouwen volgen hun groene hart’ – De Graal – Utrecht. Met inleiding over Naar de Aarde!
Informatie volgt.

Tekst in Essentie

Ik schrijf teksten in opdracht voor websites, nieuwsbrieven, tijdschriften. Op deze pagina vind je mijn recente publicatie: ‘Hester kiest voor een pipowagen. HetkanWEL, maart 2021

Blog Naar de Aarde

Via de knop ‘Follow blog by email’ (rechtsboven in dit scherm) blijf je op de hoogte van nieuwe blogs.