Mijn verjaardag vierde ik het liefste in een yurt. Samen met mijn vriend Jan boekte ik daarom gelijk maar een midweek. Een blog over mijn ervaringen in een Mongoolse nomadentent. Van knusse koestering tot off grid uitdagingen.

Onze wereld is door mannen ingericht. Daarom zien we voornamelijk vierkante vormen om ons heen. Jaren geleden maakte iemand mij op deze zienswijze attent, voor mij een eyeopener. Zoals Arita Baaijens in mijn boek observeert: waarom bewegen we ons in het dagelijks leven van het ene doosje naar het andere?

Alleen daarom ben ik al benieuwd om een verblijf in een Mongoolse yurt uit te proberen. Ik wil voor het eerst in mijn (nu 45-jarige 😊) leven ervaren of dat nou echt verschil maakt, zo’n ronde omhulling. Kan ik zo de vervreemding verklaren die mij soms overvalt in mijn Amsterdamse privé blokkendoosje?

Oranje Schildpad

Het eerste dat me opvalt zodra ik enigszins gebukt de yurt binnentreed: ik voel me heerlijk geaard. De houten vloer bevindt zich dichtbij de Aarde en we trekken op verzoek ook nog onze schoenen uit. Als ik wat meer geland ben, laat ik de schoonheid op me inwerken. Ten eerste van de knusse, kleurrijke inrichting – deze yurt draagt niet voor niets de naam Oranje Schildpad!

En ja, ook vanwege alle ronde elementen die mij in het oog springen. De vorm van de yurt zelf natuurlijk. De prachtige bewerkte latjes die als een carrousel het raam in de top omvatten. De gezellige ronde eettafel, een cirkelvormig kleed… Ik voel me omhuld. Eén met mijn huiselijke omgeving, in plaats van ervan vervreemd.

Het nieuwe cocoonen

De organische materialen waaruit de yurt is opgebouwd, dragen daar enorm aan bij. Zoals de dikke laag schapenvilt tussen de twee tentdoeken die lekker isoleert. De fijne houten structuur die de yurt overeind houdt. Door deze omhulling komen natuurgeluiden zoals de stevige wind makkelijk binnen.

Daardoor voel ik mij niet alleen verbonden met de yurt, maar ook met de omgeving daarbuiten. Het lijkt of ik al buiten bén, stel ik verrast vast. Ik hoef daarom niet zo nodig ergens heen. Sterker nog, de eerste dagen wil ik de yurt bijna niet meer uit! “Yurten is het nieuwe cocoonen”, stelt Jan vast.

off grid zegeningen…

Al is er rond de yurt genoeg te doen, gewoon om in onze basisbehoeften te voorzien. “Is dat niet koud in februari?”, vroegen mensen vooraf bezorgd. Maar de yurt is in Mongolië wel winterse omstandigheden gewend. Het hart van de yurt vormt de houtkachel waarmee je het juist heerlijk warm kunt stoken. Op de kachel kun je ook koken, maar voor het modern gerief voorziet deze yurt ook in een gasstel en waterkoker.

Wassen en plassen deed ik bij voorkeur al in de vrije natuur, daar voel ik me levendig bij (’s Nachts als beloning een mooie sterrenhemel!) Voor toiletbezoek en een warme douche is er ook een sanitair gebouw op Hof van Moeder Aarde. Het geeft mij een fijn oergevoel om meer en bewuster bezig te zijn met de ‘basics’.

…en uitdagingen

Toch is ons verblijf niet alleen cosy en knus, warm en hunky-dory. Op een ochtend lijkt het alsof alle off grid uitdagingen bij elkaar komen. ’s Nachts koelt de yurt toch behoorlijk af, zodat je ’s ochtends mooie wolkjes kunt blazen met je adem. “Snel de kachel aanmaken en daarna weer terug in bed tot het opwarmt”, is het devies van ervaringsdeskundigen op het Hof.

Maar deze ochtend willen de houtblokken maar geen vlam vatten. We hebben veel meer aanmaakhoutjes nodig – die moeten we wel eerst even hakken. We zien opeens de lege watertank die roept om een loopje naar het tappunt. Ook staat er een flinke afwas van gisteren, daar hadden we buiten in het koude donker geen zin meer in.

Als ik dan eindelijk ontbijt sta te koken, valt het gas uit. De tank blijkt leeg! “Goed dat we ook deze kant van off grid meemaken”, houd ik mezelf bij elke tegenvaller voor. Verkleumd zoeken we een paar uur later het bed weer op. Wat natuurlijk geen straf is als je verliefd bent.

Hut of paleis?

Met wat moeite doe ik het deurtje voor de laatste keer dicht en zeg de Oranje Schildpad gedag. Die knusse, geborgen, ronde ruimte die ons voor een weekje zo fijn omhuld heeft. Met een hoofd vol twijfel en een gemoed vol tranen aanvaard ik de terugtocht naar Amsterdam. De fijne ervaring verwart me. 

“Help, hoe ga ik nou verder?”, piept een stemmetje in mij. En “wat wil dat angstige gevoel in mijn buik toch zeggen?” Ik hoef het allemaal niet te weten en ook niet te begrijpen, troost Jan mij op de parkeerplaats voor mijn huis. Step by step. En moeten we ‘dé plek’ wel buiten ons zoeken?

Een paar dagen later treft mij een prachtige tekst:

“Ieder paleis blijft een hut en iedere hut is een paleis.
Slechts hij die niet meer gebonden is aan een uiterlijke woning en het thuis in zichzelf gevonden heeft, is overal en nergens thuis.
Hij is koning in het bestaan.”

Marcel Messing, Het woud der inwijding

Dat inzicht geeft me weer rust en vertrouwen. Hoe voel jij je thuis?

Met dank aan…

Mijn geliefde reismaatje, Hof van Moeder Aarde en Lusado David Holkenborg voor zijn mooie Facebookpost met Marcel Messing.

 

Boek Naar de Aarde

Citaat uit Naar de Aarde:

“Mensen gaan van het ene doosje waarin ze slapen, via een blikken doosje op vier wielen naar weer een ander doosje, waar ze vervolgens de hele dag achter een scherm doorbrengen. Het is gekker dat niemand rebelleert dan dat iemand er uitbreekt. Al geef ik geen recept hoe iedereen moet leven. Als je tevreden bent met je huidige bestaan, is dat natuurlijk prima.”
Arita Baaijens

Groene kadotip: Het boek Naar de Aarde is overal te bestellen

Agenda Naar de Aarde

9 maart – Workshop ‘Volg je hart, word een groene pionier!’ – Afvalpaleis / De Jungle – Amsterdam. 19.00 – 21.00. Gratis, donatie is welkom.

Tekst in Essentie

Benieuwd naar een andere manier van off grid verblijven? Voor hetkanWEL deed ik een interview met Hester. In haar zoektocht naar een leven dat bij haar past, kiest ze voor een pipowagen op Hof van Moeder Aarde.

Blog Naar de Aarde

Via de knop ‘Follow blog by email’ (rechtsboven in dit scherm) blijf je op de hoogte van nieuwe blogs.