Deze zomer organiseerde ik op ECOlonie mijn eerste boekbeleving ‘sinds corona’. Dubbelspannend! Het prille vertrouwen in mijn ervaring als workshopgever was helemaal weggezakt. Bovendien wilde ik het verloop van de workshop zoveel mogelijk laten ontstaan.

Persoonlijk voel ik mij het meest comfortabel bij de dingen des levens die ik kan controleren, uitdenken, dubbelchecken. Toch kies ik er de laatste jaren voor, bewust of noodgedwongen, om te experimenteren met een meer organische manier van leven. Loslaten, niet weten, vertrouwen in het moment.

Daarom wil ik ook mijn boekbelevingen op die manier vormgeven. Of liever gezegd, zoveel mogelijk laten ontstaan. Een lezing afdraaien rond de conclusies van mijn boek, met een meditatie voor en een oefening na, volstaat niet meer. Practice what you preach.

Yurt

Als ik arriveer op ECOlonie in Frankrijk voor een Biodanza week, staan datum / tijd / plek voor mijn workshop nog open. Daar begint het avontuur al! Gelukkig tref ik na wat rondvragen een dame achter de receptie met wie ik kan afstemmen. We spreken af: woensdag 2 september (volle maan), om 16.00, in de yurt. Yes! Onverwachts stralend loop ik weer naar buiten. Voor mij een mooie bevestiging: dit is wat ik wil, boekbelevingen geven!

Ontdekkingsreis

Voor het eerst kondig ik de bijeenkomst met volle overtuiging als ‘Boekbeleving’ aan, in plaats van lezing of workshop. Deelnemers beloof ik mee te nemen op een ‘gezamenlijke ontdekkingsreis’. Gedurende de week verbetert het weer flink. Zonde om de bijeenkomst binnen te houden! Ook al staat nu overal de yurt aangekondigd en maakt het mij onrustig om de plek nog niet te weten. Ik mijmer over de Zilverweide, met het mooie wijdse uitzicht als decor. Of toch de Heilige Berk, voor een gewijde, beschutte sfeer?

Inval

Op de dag zelf krijg ik de ene mooie inval na de andere. Nog in mijn slaapzak bedenk ik dat wij de yurt kunnen gebruiken om te verzamelen en landen. Om onze reis buiten te vervolgen met een wandeling naar de nog onbekende plek. Als ik opsta weerhoud ik mijzelf om gelijk mogelijke plekken te scouten. Eerst zelf maar eens landen in de meditatiehut. Onderweg valt mijn oog op een prachtig lager gelegen plekje, een glooiende grasvlakte achter de yurt. Beschut, een majestueuze boom met banken eronder, een kabbelend beekje op de achtergrond. Dat is ‘m!

Osho

In het bos zoek ik een talking stick, om het ‘laten ontstaan’ bij de deelnemers te stimuleren. ’s Middags loop ik zo gespannen als een rietje over het ECOlonie terrein, waar ik uit onverwachte hoeken steun krijg. Een vrouw houdt mij staande om iets over het boek te vragen. Iemand anders roept in het voorbijgaan een ‘dankjewel’, voor mijn mooie werk. Als ik een afwasje wil doen, stuit ik op mijn yogajuf Claire Piters (die van het motto in Naar de Aarde), die net haar tent afbreekt. ‘Sta onverschillig tegenover wat je belemmert’, raadt ze. ‘Niet teveel aandacht aan besteden, zegt Osho.’

Oncomfortabel is ok

Dus verdraag ik blijmoedig mijn spanning, terwijl ik in de yurt een kring stoelen klaar zet en wacht tot mijn medereizigers binnen druppelen. Welkom op deze ontdekkingsreis! En ik nodig hen uit naar binnen te gaan met een meditatie. Om vervolgens te delen hoe zij zich op dit moment voelen aan de hand van een ‘intern weerbericht’. Dan weifel ik even en gooi er toch maar uit: ‘En nu wil ik jullie vragen je schoenen uit te trekken en mij te volgen voor een korte wandelmeditatie naar een buitenlocatie. Om contact te maken met de Aarde en de overvloedige natuur van ECOlonie.’ ‘Ja, het begin over het stenige paadje kan ongemakkelijk voelen’, voeg ik toe. ‘Maar elk pionierspad voelt in het begin oncomfortabel!’  

Talking stick

Tot mijn verrassing staan alle tien deelnemers blootsvoets op mij te wachten, voor een wandeling door de bloementuin. Stap voor stap, zoals mijn leermeester Thich Nhat Hanh. Als we ons vervolgens nestelen onder de koninklijke boom, leg ik de talking stick in het midden. Waarom ben je hier vanmiddag, wat betekent ‘naar de aarde’ voor jou? Opnieuw ben ik verbaasd, als de een na de ander overeind krabbelt om de praatstok ter hand te nemen. Het werkt! Er wordt openhartig gedeeld, hier een traan, daar een lach. Een nooit eerder uitgesproken droomwens.

Alternatieve groepshug

Ik geef dus geen lezing, wel sta ik open voor vragen. Voor een van de antwoorden sla ik het boek open om een stukje voor te lezen. Er gaat een zucht van verlichting door de groep. ‘Je bent een master in suspense’, zegt iemand. Kwamen mensen toch voor het boek!
Dan is het tijd om af te ronden, maar hoe? Ik zou jullie wel een groepshug willen geven, zeg ik, maar dat gaat niet. Mijn buurman vindt de oplossing. We pakken allemaal een takje en geven het andere uiteinde aan onze buurman/-vrouw. Lachend kijken we de cirkel rond, door houtjes verbonden.

Kracht van kwetsbaar

‘Iedereen heeft het erover’, zegt mijn Biodanza juf Bea de volgende dag. ‘Het was geen lezing die je consumeert, het was écht een beleving!’ Ik krijg te horen dat ik alles zo mooi ‘liet ontstaan’. Het hielp dat ik me kwetsbaar opstelde. Dat verlaagt de drempel voor anderen om zelf spontaan iets in te brengen.

In een groep kun je bij uitstek de magie van ‘laten ontstaan’ ervaren. Maar waarom is die controle loslaten zo spannend? In een workshop, bij creativiteit, het leven? Juist daarom ben ik blij met de bijeenkomsten rond het boek, waar we elkaar kunnen steunen bij onze oncomfortabele stappen in het onbekende!

Tip voor 2021

Wat wil jij laten ontstaan in je leven? De pioniers in Naar de Aarde geven allerlei tips. ‘Gooi het in de lucht en wacht tot het ergens landt’, zegt Rowin Snijder. ‘Volg je vonk’, adviseert Arita Baaijens. Een mooi cadeau in december voor inspiratie en levenskunst in het nieuwe jaar.

Boek Naar de Aarde

Het boek Naar de Aarde is overal te bestellen. Ook stuur ik met liefde een gesigneerd exemplaar met persoonlijke boodschap naar je toe.

Blog Naar de Aarde

Via de knop ‘Follow blog by email’ (rechtsboven in dit scherm) blijf je op de hoogte.

Tekst in Essentie

Ik schrijf betrokken teksten in opdracht voor websites, nieuwsbrieven, tijdschriften. Recente publicatie: interview met auteur Inge Smale: Toen was Toen en Nu is NU voor Pumbo